In de periode van 2019 tot half 2020 heb ik niet echt veel energie gehad. Zeg maar bijna 0. Dat ging ten koste van mij , mijn gezin en de opvoeding van mijn kinderen. Vooral de jongste laat nu zien wat hij heeft kunnen opbouwen door mijn afwezigheid en mijn korte lontje.

Hij heeft een strategie ontwikkeld die werkte op mij. Kinderen willen maar een ding en dat is schoppen tegen je grens aan. Bij een laag energie putje is die grens erg laag. Tenminste bij mij.

Wat er dan gebeurde was het volgende; ik stelde een grens, hij ging net zo lang zeuren, klinkt als meh meh meh… net een geitje…… en dan ging hij zo op mijn energie level zitten dat hij dat laatste restje eruit zo fffflup eruit zoog. Ik was altijd bezig om energie te behouden dus wat deed ik dan om mij zelf te redden? Jep.. toe geven, laat maar ik doe het zelf wel dat kost me minder energie dan de strijd aan te gaan.

Tja, allemaal leuk destijds. Maar nu. Nu heb ik een pittig kind die helemaal niet weet waar mijn grens ligt. Wat hij dus ook laat zien aan mij is dat ik misschien wel helemaal niet mijn grens duidelijk aan geef. Dan ga ik gelijk denken in andere gevallen…doe ik dat dan wel?

Wat hij me ook laat zien is dat hij wel duidelijkheid wil. Zodat ook hij na twee misschien drie keer aandringen echt wel weet dat ook hij er niet onderuit komt.

Maar het valt niet altijd mee. Opvoeden….. en dan met een standaard lagere energie put doormiddel van een burn-out of een chronische ziekte of net wat er speelt bij jou iom je putje leeg te slurpen.

En toch als jij ergens de energie weer vind mag jij juist gaan staan voor jouw grenzen. Daardoor laat je ook minder energie slurpen. En mag jij in de opvoeding met zachtheid je grens aangeven. Daar heeft jouw kind uiteindelijk ook het meeste aan.

Succes met opvoeden. En wil je wat extra energie? Guasha helpt daarbij.

Lieve groetjes iloon