Mijn reis naar herstel: van -paniek en angstaanvallen naar vrijheid

Het begon in de zomer van 2019. Net terug van vakantie stortte ik na twee dagen werken in mijn nagelstudio helemaal in. Mijn lichaam had zijn limiet bereikt. Paniekaanvallen hadden me tijdens de vakantie al overspoeld, en ik kon niet eens een simpele wandeling maken zonder angst. Die dinsdag was het op, en woensdag zat ik bij de huisarts. Het was duidelijk: ik moest stoppen met alles.

Al als kind had ik gevoelige darmen, maar terugkijkend denk ik dat ik al op de basisschool moeite had om met druk om te gaan. Ik voelde me nog niet klaar voor “de grote wereld” en had liever nog even thuis bij mijn moeder gebleven. Maar zoals dat gaat, moest ik verder. Wat ik toen niet wist, was dat mijn lichaam en geest vanaf die tijd al signalen afgaven die ik niet begreep.

Mijn paniekaanvallen zien er niet uit zoals veel mensen ze kennen. Geen snelle ademhaling en hyperventilatie, maar een acute vecht- of vluchtreactie: mijn darmen worden onmiddellijk geleegd. Je kunt je voorstellen dat dit alles behalve praktisch is en veel onzekerheid met zich meebrengt. Ik kon niet eens naar de supermarkt zonder paniek, laat staan de deur uit zonder een toilet in de buurt. Het idee dat ik ergens op tijd moest zijn, maakte alles nog erger. Mijn lichaam reageerde met hartkloppingen, eindeloze gedachten over wat er allemaal mis kon gaan, en de constante, urgente drang naar het toilet. Het was één groot ‘poepalarm’.

Maar afgelopen weekend was alles anders. Ik stapte in de auto zonder al die gedachten en zonder drang naar het toilet. Rust. Geen paniek. Ik kon gewoon vertrekken met vertrouwen. Wat een contrast met vroeger, toen ik zeker vijf keer naar de wc moest voordat ik het huis verliet. En al helemaal als ik ergens op tijd moest zijn! Het meest bijzondere was misschien nog wel dat ik zelfs vroeg in de ochtend, terwijl je lichaam dan juist scherper staat, zonder enige moeite wegreed. Geen paniek, geen drang, geen gevecht met mezelf. Voorheen was het een opluchting als ik op tijd een toilet kon vinden. Wat een schaamte.

Ik heb de afgelopen jaren ontzettend veel geleerd. Ik begrijp nu dat ons lichaam in stress schiet als we buiten onze comfortzone komen. Er is een groeizone, de ‘stretch’, waarin we kunnen leren en groeien zonder in paniek te raken. Dit heeft me geholpen om mijn angsten stap voor stap te overwinnen. Ook ontdekte ik dat de angstgedachten die ik ervaar, niet de volwassen Ilona zijn, maar mijn jongere ik die me wil beschermen tegen pijn en angst. Door als een liefdevolle moeder naar haar te luisteren en te vragen wat ze nodig heeft, kan ik deze angst aanpakken zonder in paniek te raken. Kleine stapjes maken in die stretch-zone brengt uiteindelijk ontspanning.

Om mijn lichaam te kalmeren, heb ik me verdiept in ademhalingstechnieken, Guasha-therapie en zelfs een Daith-piercing om mijn nervus vagus te kalmeren. Dit alles heeft mijn stressniveau omlaag gebracht. Ik vroeg mijn huisarts om ondersteuning met medicijnen om het zenuwlijntje tussen mijn hersenen en darmen meer rust te geven. Dit hielp me om de laatste stap naar vertrouwen te zetten. Daarnaast ben ik anders gaan eten, met voeding die mijn darmen ondersteunt. Dit alles heeft mijn leven compleet veranderd.

Stel je voor dat ik bij alles wat ik deed bezig was met de vraag of de angst weer zou toeslaan. “Zou ik moeten poepen? Kan ik ontspannen aankomen?” Die gedachten zijn nu steeds minder aanwezig. Soms betrap ik mezelf erop dat ik helemaal geen angstgedachten had – en dat voelt geweldig!

Toch heb ik me nooit laten leiden door angst. Ik ben altijd blijven gaan, zelfs met angst in mijn hoofd. Mijn grootste hulp is nu mijn lichaam. Door te luisteren naar mijn lichaam voel ik direct mijn grenzen, en dat contact is de basis van mijn zelfvertrouwen. Eerlijk zijn met jezelf, dat is waar het echte zelfvertrouwen ligt.

Mijn reis heeft me afgelopen weekend zelfs door de drukke straten van Rotterdam gebracht. Mijn man en goede vriend vonden het geweldig en verklaarden me voor gek – op een goede manier.

Kamp jij ook met angst en vraag je je af hoe je dit kunt overwinnen? Begin met het in kaart brengen van jouw comfortzone en de gebieden waar je paniek ervaart. Wat is je stretch-zone? Zet kleine stapjes. Let op je energieniveau, want als je laag in energie zit, ben je vatbaarder voor angst. Leer luisteren naar de signalen van je lichaam.

Het belangrijkste wat ik je wil meegeven is dat herstel mogelijk is. Hoe uitzichtloos het nu ook lijkt, er is een weg naar vrijheid. Het vraagt tijd en toewijding, maar als jij gelooft dat je kunt helen, dan kun je dat ook echt.

Heb je hulp nodig? Je bent altijd welkom in mijn praktijk. Laten we samen kijken hoe we jouw lichaam en geest kunnen bevrijden van angst en paniek.